دو شعر ترکی از زبان مادر عزیزم

دیروز مادرم یه شعر ترکی گفت .

من نتونستم متن کامل  اونو تو اینترنت پیدا کنم.

اینجا من اونو مینویسیم اگر بتونید کاملش کنید ممنون میشم.

( مادر من سواد نداره خودش اصلاح کنه )

(1)

«   گول گوله بنزر ماه تابان اله دوشمز

در و دهن و یاقوت و مرجان اله دوشمز

بیر بیله انسان اله دوشمز

اله دوشمز که اله دوشمز »

(2)

کهلیگ داغدا نه گزر

قلم گاشدا نه گزر

یاری خوشگل اولانی

هوشی باشدا نه گزر

شعر دوم  در باغ پرندگان تهران بوده .

ادامه در ادامه مطلب

دنبال مشابه این شعر میگشتم

در سایت اورک سوزلری (خان اوغلان)  این شعر رو نزدیک دیدم:

 ای ساقی بوجور عیش فراوان اله دوشمز

می ور قادان آلام بله دوران اله دوشمز

میخانه لر اولمازکه همیشه بله دایر

دولدور ورایچیم می بله آسان اله دوشمز

ترجمه ای که به ذهن من میرسه از این قراره:

   (1)

گل مانند گل میمونه ، ماه تابان بدست نمی آد.

در و یاقوت و مرجان بدست نمی آد.

اینطوری انسان بدست نمی آد.

بدست نمی آد که بدست «می آد.

    ( 2 ) 

کبک در کوه ها چه میکنه؟

قلم روی ابروی یار چه میکنه؟

اونکسی که یارش زیباست

عقل به سرش چه میکنه؟